Eindelijk is het zover : kerstvakantie !
Persoonlijk vind ik dit de leukste tijd van het jaar, omdat ik dan enkele van mijn favoriete liefhebberijen weer ten volle kan beleven, uitvoeren, ondergaan en welke werkwoorden er nog meer zijn...
Ik overloop het even met u !
1. Lijstjes maken : zoals dit lijstje ! Verwacht je maar aan eindejaarslijstjes zoals er nog nooit eerder als een vloedgolf je scherm overspoeld hebben (weliswaar in een volgende, nog te schrijven post) !
2. Kalkoen klaarmaken : jaja, ik ga voor het traditioneel Noord-Amerikaans (hopelijk leest geen enkel jurylid van het Groodt Diktee der nederlandse Taal mijn blog...) recept op kerstmis, al heb ik ooit eens een lekker kiprecept met pompelmoes gegeten dat ik misschien ook wel eens wil proberen... (het recept bleek overigens lekkerder dan het gerecht)
3. Kussen onder de mistletoe : eens ik mijn woordenboek Engels-Nederlands gevonden heb, weet ik zelfs welk takje ik moet ophangen aan de luster
4. Glühwein zuipen : kerstmis is een sociaal aanvaard excuus voor openbare dronkenschap, blijkens de talloze kerstmarkten zelfs aangemoedigd door de meeste gemeentebesturen !
5. Wenskaartjes versturen : liefst naar mensen die ik niet ken (jammer toch dat ik hun gezicht niet kan zien of hun conversatie niet kan horen als ze de enveloppe openen : "o, kijk eens wat een mooi kaartje" "jazeker, maar wie in godsnaam is toch die Lieve ? dat is nu al het derde jaar !")
6. kerst-CD's beluisteren : daarna klinken zelfs Robbie Williams en Clouseau als obscure bandjes waarvan de fans vinden dat ze te commercieel geworden zijn eens ze meer dan 5 zelf thuis overgenomen cassettes verkocht hebben
7. ons huis decoreren met overdadige kerstverlichting : volgens Electrabel is het MIJN energie, welaan dan !
8. kerstbestanden sluiten : met dat inferieur ras net over de grens enkele straten verder, in hun "o zo gezellig" Nieuw-Namen...
9. kerstsokken ophangen : een soort opgewaardeerd was ophangen voor mensen met een al te grote schoenmaat
10. shoppen op zondag : net als blijkbaar écht wel iedereen !
zaterdag 22 december 2007
donderdag 13 december 2007
Druk, druk, druk...
Ik heb niet zo veel gepost de voorbije maand, maar daar zijn heel veel redenen voor, die ik hier nu voor jullie uit de doeken wil doen.
Vooreerst heb ik het bijzonder druk in mijn job : als pr-vrouw hots ik van hier naar ginder (gelukkig vertelt mijn gps waar hier en ginder liggen, of ik was nu ergens TUSSEN hier en ginder, en vind mij dan maar eens terug...), mail, bel, schrijf, fax ik duizenden mensen om ze die dingen te vertellen die men mij opdraagt te vertellen en maak ik presentaties, folders, promo-filmpjes, gezelschapsspelen, kwartetten, blogs en andere ongein om mijn toehoorders zachtjes in slaap te wiegen en hen onze blijde boodschap in te lepelen.
Als ik nog tijd over heb, hou ik mij bezig met tientallen hobby's, een twintigtal opleidingen die ik volg (onderwijzer -zie vorig bericht-, fotografie, management, bloemschikken, oriëntaals koken, origami voor beginners en origami voor gevorderden -ik kreeg korting als ik beide opleidingen samen volgde-, time-management,...), afspreken met zwangere en bevallende zussen, proberen afspreken met vrienden, afspraken verzetten wegens dubbele boekingen, verzette afspraken afbellen wegens driedubbele boekingen, mailen om mij te verontschuldigen omdat ik niet opdaagde bij die vierde boeking die ik intussen al vergeten was, en mijn gezin...
Maar ik heb mij voorgenomen mijn leven te beteren : ik neem ontslag uit mijn huidige leven en solliciteer voor een nieuw, minder druk bestaan (dringend bericht aan mijn werkgever : ontslag is een metafoor ; uiteraard blijf ik graag bij u werken !) Gedaan met alle klusjes die ik doe voor anderen, gedaan met het bijhouden van een agenda (zo heb ik achteraf een excuus voor alles wat ik niet gedaan heb : sorry, ik heb geen agenda...) en gedaan met... leven !
Oeps, waar zijn al die telefoonnummers, mailadressen,... ?
vrijdag 16 november 2007
Film
Vanavond hebben mijn man en ik "genoten" van een verrassende film. Ooit had ik eens reclame gezien voor deze film, die absoluut niet bekend is...
Wat me vooral verraste, waren de details die zo verschilden van wat de reclame mij toen had wijsgemaakt : het verhaal speelde zich helemaal niet af in Albanië (Albany) en van pluisjes (Captain furry) geen sprake... Gelukkig kregen we ons geld terug...
Wat me vooral verraste, waren de details die zo verschilden van wat de reclame mij toen had wijsgemaakt : het verhaal speelde zich helemaal niet af in Albanië (Albany) en van pluisjes (Captain furry) geen sprake... Gelukkig kregen we ons geld terug...
zaterdag 10 november 2007
Rechtszaak tegen Ikea
Na grondig overleg met mijn advocaat, heb ik beslist een rechtszaak aan te spannen tegen Ikea. Het is het voorlopig hoogtepunt van een bewogen week...
Wie het voorbije jaar op bezoek geweest is in ons huis, heeft ze wellicht ook herkend. Ja, dit zijn inderdaad de staande lampen die mij, vanwege hun origineel ontwerp en creatief design, een 10 hadden opgeleverd in mijn opleiding tot onderwijzer (nota aan de heer Vandenbroucke, Vlaams minister van onderwijs : blijkbaar krijgen basisscholen tegenwoordig zó weinig geld dat onderwijzers -samen met de leerlingen, in het kader van één of andere vakoverschrijdende eindterm- zélf de verlichting dienen te ontwerpen, afgaande op de opdrachten die we tegenwoordig in de lerarenopleiding krijgen...). U begrijpt dat ik in alle staten verkeerde, waardoor we een doe-het-zelf-salontafeltje vergaten aan de kassa, ik in de auto mijn gps overstemde (wat ons een boete wegens overschrijding van de Vlaamse geluidsnormen opleverde), ik een week thuis overspannen thuis diende te blijven van de dokter (waardoor dan weer mijn man de komende twee weken overspannen thuis zal moeten blijven...)
Toen we terugkwamen uit Turkije (uitgebreid verslag volgt...), merkten we dat onze housesitter tijdens onze afwezigheid behoorlijke wilde fuiven en volgens anonieme getuigen (we zullen ze voorlopig X1 en X2 noemen...) zelfs sexfeestjes had gehouden. Behalve een volle glasbak leverde dat ook 2 gesneuvelde kaders, een scheefgezakt boekenrekje en een door zijn poten gezakte salontafel op. Na het subtiel doorspelen van de naam van onze housesitter aan de 'ndrangheta, besloten we in Ikea vervangspulletjes te kopen voor wat misschien wel nog goed genoeg is voor de kringwinkel, maar zeker niet meer voor ons...
Had mijn man zijn fototoestel of videocamera bijgehad, dan konden we hier nu tónen welk gezicht ik trok toen we door de afdeling verlichting liepen... Wat ik daar zag, tartte werkelijk elke verbeelding. Hieronder laat ik u alvast de bronnen van die verschrikking zien, zoals ze overigens onbeschaamd in de catalogus terug te vinden zijn :
Wie het voorbije jaar op bezoek geweest is in ons huis, heeft ze wellicht ook herkend. Ja, dit zijn inderdaad de staande lampen die mij, vanwege hun origineel ontwerp en creatief design, een 10 hadden opgeleverd in mijn opleiding tot onderwijzer (nota aan de heer Vandenbroucke, Vlaams minister van onderwijs : blijkbaar krijgen basisscholen tegenwoordig zó weinig geld dat onderwijzers -samen met de leerlingen, in het kader van één of andere vakoverschrijdende eindterm- zélf de verlichting dienen te ontwerpen, afgaande op de opdrachten die we tegenwoordig in de lerarenopleiding krijgen...). U begrijpt dat ik in alle staten verkeerde, waardoor we een doe-het-zelf-salontafeltje vergaten aan de kassa, ik in de auto mijn gps overstemde (wat ons een boete wegens overschrijding van de Vlaamse geluidsnormen opleverde), ik een week thuis overspannen thuis diende te blijven van de dokter (waardoor dan weer mijn man de komende twee weken overspannen thuis zal moeten blijven...)
Onze raadsman adviseerde ons dan ook een klacht neer te leggen bij de politie tegen Ikea, wegens plagiaat. Wij eisen de onmiddellijke stopzetting van de verkoop van deze waren en een schadevergoeding voor het vergeten salontafeltje, de boete, het ziekteverlof, de krenking van mijn eer (daarvoor vragen we zélfs TWEE euro morele schadevergoeding !) en het ereloon van onze raadsman...
Onderwerpen :
huis/tuin/keukenproblemen,
juridisch nieuws,
opleiding,
ziekte
woensdag 7 november 2007
Verloren
Binnenkort verschijnt hier mijn verslag van de verrassingsreis naar Turkije. Ik ben echter een belangrijk voorwerp kwijtgespeeld dat me moet helpen bij het maken van mijn reisverslag : mijn notitieboekje ! Daarin had ik minutieus bijgehouden wanneer ik mijn teennagels geknipt heb, mijn haar opgestoken, mijn tanden geflost,...
Als ik het niet terugvind, zullen jullie het moeten doen met de minder avontuurlijke verhalen van mijn reis, vrees ik...
Als ik het niet terugvind, zullen jullie het moeten doen met de minder avontuurlijke verhalen van mijn reis, vrees ik...
zondag 28 oktober 2007
Surprise party
Vrienden, familie, collega's, kennissen, buren,... blijkbaar iedereen wist ervan, behalve ik.
Toegegeven, na de ontzette blik in de ogen van mijn broer vorige zondag had ik al zo'n vermoeden dat er iets te gebeuren stond, maar wat kon ik uiteraard niet bevroeden.
Geduldig als een broedende kip en discreet als een kloosterling die de zwijggelofte heeft afgelegd, had mijn man de voorbije maanden een verrassing in elkaar gebokst die mij verbaasder deed kijken dan de Trojanen toen er plotseling soldaten uit de buik van hun buit verschenen. Hij troonde mij mee naar de sporthal waar we al jaren badminton spelen en supporteren voor de vrouwen van Asterix Kieldrecht en in de cafetaria bleken ze allemaal te zitten : die achterbakse, al weken tegen me liegende medeplichtigen in dit complot.
En toen wist ik : zó voelt het dus als je een verrassingsfeestje krijgt voor je 30e verjaardag... !
Bedolven onder wenskaarten en kussen omhelsde ik iedereen met uitgelopen mascara van de ontroeringstranen die mijn zus ook nog eens op video vastlegde. Met een glas witte wijn in de ene hand en een paar overgebleven chipskruimels in de andere hand (blijkbaar had iedereen zich, om de spanning van het wachten te lijf te gaan, gestort op de chips toen ik nog twijfelde tussen mijn pikante lingerie of een gewone witte slip) nam ik minzaam glimlachend (ik voelde me net Domino van Clouseau) de felicitaties in ontvangst. Voor ik ook nog een stuk taart tot mij kon nemen, werd ik aan het puzzelen gezet. Met een handvol letters moest ik achterhalen welke bestemming voor mij reeds de volgende dag in het verschiet lag (het bleek uiteindelijk Side in Turkije te zijn, al gokte ik voordien op Kurtjed in Sirië, op Uredik in Tsjrië en op Dietrir in Kusje...). Dus daarom had mijn baas mij een week verlof gegeven... ! En waarschijnlijk ging die gewoon van mijn verlofdagen af... !
Op de tonen van Wonderwall (Oasis), Street spirit (fade out) (Radiohead) en 1000 oceans (Tori Amos) wiegde ik in de armen van mijn man naar mijn bed, de talrijke gasten uitwuivend en verlangend naar een nacht die veel te kort zou zijn vooraleer we deze morgen het vliegtuig met onze aanwezigheid verblijdden... op weg naar Turkije.
Bedankt iedereen !
Toegegeven, na de ontzette blik in de ogen van mijn broer vorige zondag had ik al zo'n vermoeden dat er iets te gebeuren stond, maar wat kon ik uiteraard niet bevroeden.
Geduldig als een broedende kip en discreet als een kloosterling die de zwijggelofte heeft afgelegd, had mijn man de voorbije maanden een verrassing in elkaar gebokst die mij verbaasder deed kijken dan de Trojanen toen er plotseling soldaten uit de buik van hun buit verschenen. Hij troonde mij mee naar de sporthal waar we al jaren badminton spelen en supporteren voor de vrouwen van Asterix Kieldrecht en in de cafetaria bleken ze allemaal te zitten : die achterbakse, al weken tegen me liegende medeplichtigen in dit complot.
En toen wist ik : zó voelt het dus als je een verrassingsfeestje krijgt voor je 30e verjaardag... !
Bedolven onder wenskaarten en kussen omhelsde ik iedereen met uitgelopen mascara van de ontroeringstranen die mijn zus ook nog eens op video vastlegde. Met een glas witte wijn in de ene hand en een paar overgebleven chipskruimels in de andere hand (blijkbaar had iedereen zich, om de spanning van het wachten te lijf te gaan, gestort op de chips toen ik nog twijfelde tussen mijn pikante lingerie of een gewone witte slip) nam ik minzaam glimlachend (ik voelde me net Domino van Clouseau) de felicitaties in ontvangst. Voor ik ook nog een stuk taart tot mij kon nemen, werd ik aan het puzzelen gezet. Met een handvol letters moest ik achterhalen welke bestemming voor mij reeds de volgende dag in het verschiet lag (het bleek uiteindelijk Side in Turkije te zijn, al gokte ik voordien op Kurtjed in Sirië, op Uredik in Tsjrië en op Dietrir in Kusje...). Dus daarom had mijn baas mij een week verlof gegeven... ! En waarschijnlijk ging die gewoon van mijn verlofdagen af... !
Op de tonen van Wonderwall (Oasis), Street spirit (fade out) (Radiohead) en 1000 oceans (Tori Amos) wiegde ik in de armen van mijn man naar mijn bed, de talrijke gasten uitwuivend en verlangend naar een nacht die veel te kort zou zijn vooraleer we deze morgen het vliegtuig met onze aanwezigheid verblijdden... op weg naar Turkije.
Bedankt iedereen !
zaterdag 27 oktober 2007
Ik word dertig
Morgen is het de grote dag ! Toen ik 23 was, vond ik mensen van 30 stokoud... Nu lijkt me dat wel mee te vallen (7 jaar later...)
Toch hoef ik me geen zorgen te maken : dit is NIET het begin van het einde !
Integendeel, morgen word ik dertig, en dat is HET moment voor :
Toch hoef ik me geen zorgen te maken : dit is NIET het begin van het einde !
Integendeel, morgen word ik dertig, en dat is HET moment voor :
- een wereldreis (Nederland is alvast maar een straat verder...)
- een onderwijzersdiploma
- een huisdier (ja, ik heb al een gedomesticeerde echtgenoot, heel knuffelbaar, maar toch...)
- een nieuw pak post-itjes
- een nieuwe mixtape (wie luistert er naar cassettes van jàààààren geleden ?)
- een nieuwe rol in een toneelstuk (muur spelen, dat heb ik onderhand zowel wat gehad...)
- een nieuwe blog
Je ziet, ik heb wilde plannen !
Abonneren op:
Posts (Atom)