Surprise party

Vrienden, familie, collega's, kennissen, buren,... blijkbaar iedereen wist ervan, behalve ik.
Toegegeven, na de ontzette blik in de ogen van mijn broer vorige zondag had ik al zo'n vermoeden dat er iets te gebeuren stond, maar wat kon ik uiteraard niet bevroeden.
Geduldig als een broedende kip en discreet als een kloosterling die de zwijggelofte heeft afgelegd, had mijn man de voorbije maanden een verrassing in elkaar gebokst die mij verbaasder deed kijken dan de Trojanen toen er plotseling soldaten uit de buik van hun buit verschenen. Hij troonde mij mee naar de sporthal waar we al jaren badminton spelen en supporteren voor de vrouwen van Asterix Kieldrecht en in de cafetaria bleken ze allemaal te zitten : die achterbakse, al weken tegen me liegende medeplichtigen in dit complot.
En toen wist ik : zó voelt het dus als je een verrassingsfeestje krijgt voor je 30e verjaardag... !
Bedolven onder wenskaarten en kussen omhelsde ik iedereen met uitgelopen mascara van de ontroeringstranen die mijn zus ook nog eens op video vastlegde. Met een glas witte wijn in de ene hand en een paar overgebleven chipskruimels in de andere hand (blijkbaar had iedereen zich, om de spanning van het wachten te lijf te gaan, gestort op de chips toen ik nog twijfelde tussen mijn pikante lingerie of een gewone witte slip) nam ik minzaam glimlachend (ik voelde me net Domino van Clouseau) de felicitaties in ontvangst. Voor ik ook nog een stuk taart tot mij kon nemen, werd ik aan het puzzelen gezet. Met een handvol letters moest ik achterhalen welke bestemming voor mij reeds de volgende dag in het verschiet lag (het bleek uiteindelijk Side in Turkije te zijn, al gokte ik voordien op Kurtjed in Sirië, op Uredik in Tsjrië en op Dietrir in Kusje...). Dus daarom had mijn baas mij een week verlof gegeven... ! En waarschijnlijk ging die gewoon van mijn verlofdagen af... !
Op de tonen van Wonderwall (Oasis), Street spirit (fade out) (Radiohead) en 1000 oceans (Tori Amos) wiegde ik in de armen van mijn man naar mijn bed, de talrijke gasten uitwuivend en verlangend naar een nacht die veel te kort zou zijn vooraleer we deze morgen het vliegtuig met onze aanwezigheid verblijdden... op weg naar Turkije.

Bedankt iedereen !

Ik word dertig

Morgen is het de grote dag ! Toen ik 23 was, vond ik mensen van 30 stokoud... Nu lijkt me dat wel mee te vallen (7 jaar later...)
Toch hoef ik me geen zorgen te maken : dit is NIET het begin van het einde !
Integendeel, morgen word ik dertig, en dat is HET moment voor :

• een wereldreis (Nederland is alvast maar een straat verder...)
• een onderwijzersdiploma
• een huisdier (ja, ik heb al een gedomesticeerde echtgenoot, heel knuffelbaar, maar toch...)
• een nieuw pak post-itjes
• een nieuwe mixtape (wie luistert er naar cassettes van jàààààren geleden ?)
• een nieuwe rol in een toneelstuk (muur spelen, dat heb ik onderhand zowel wat gehad...)
• een nieuwe blog

Je ziet, ik heb wilde plannen !